Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Η θεραπεία των δαιμονιζομένων

Καταστρεπτικὴ εἶναι ἡ ἐπίδραση τῶν δαιμόνων στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ὅταν ἀπὸ κάποια αἰτία βρεθοῦν μέσα του, τὸν ἐπηρεάζουν τόσο πολύ, ποὺ δείχνει ἐντελῶς διαφορετικὴ συμπεριφορὰ καὶ πολλὲς φορὲς τὸν κάνουν ἐπικίνδυνο γιὰ τοὺς ἄλλους. Ὄχι σπάνια τὸν κάνουν μοναχικό, μὴ κοινωνικό, ἀπρόσιτο, ἀνεκδήλωτο καὶ τὸν ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸ σπίτι του..........

Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ἀναφερόμενος στὸν δαιμονισμένο τῶν Γαδαρηνῶν, τὸν περιγράφει ὡς ἑξῆς: "Ὑπήντησεν αὐτῷ (τὸν Ἰησοῦ) ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὅς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾽ ἐν τοῖς μνήμασιν".

Εἶναι ὄντως φοβερὴ ἡ κατάσταση τῶν δαιμονιζόμενων ἀνθρώπων καὶ δυστυχῶς δὲν εἶναι εὔκολο νὰ τοὺς βοηθήσει κανείς. Μπορεῖ ὅμως νὰ προσεύχεται γι᾽ αὐτούς, νὰ ἐνδιαφέρεται καὶ ἐμμέσως νὰ ἐκδηλώνει τὴν ἀγάπη του.....
Ὁ Χριστὸς βέβαια ὡς παντοδύναμος τοὺς πλησίαζε καὶ τοὺς θεράπευε. Ἦταν κυρίαρχος καὶ τῶν δαιμονίων. Οἱ ἄνθρωποι ὅμως δὲν μποροῦμε νὰ τοὺς θεραπεύουμε, μποροῦμε ὅμως νὰ ἐπικαλούμαστε τὴν βοήθειά Του, γιὰ νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὰ δαιμόνια.
Δὲν πρέπει νὰ συγχέουμε τὶς δαιμονικὲς ἐνέργειες μὲ τὶς ἀσθένειες τῆς ψυχῆς. Δὲν εἶναι ὅλοι τὸ ἴδιο. Ὁ δαιμονισμένος δὲν εἶναι ψυχασθενὴς καὶ τὸ ἀντίθετο. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ψυχικὸ νόσημα, πρέπει νὰ ἀκολουθεῖ τὶς ὑποδείξεις τοῦ εἰδικοῦ γιατροῦ καὶ νὰ ἀρνοῦνται οἱ δικοί του τὴ διαμεσολάβηση διαφόρων ἀπατεώνων, οἱ ὁποῖοι μὲ διάφορα ἀπαράδεκτα μέσα "θεραπεύουν" πᾶσαν ἀσθένειαν.
Εἶναι καθῆκον ὅλων τῶν χριστιανῶν νὰ περιορίσουν τὴν δραστηριότητα τῶν δαιμόνων μὲ τὴ θερμὴ προσευχὴ καὶ τὴν ἐν μετανοίᾳ συμμετοχὴ στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας.